Deze kerstman vliegt echt in de lucht...
Althans zo lijkt het, in een van de duurste winkelcentra van Los Angeles. Boven een supersonisch spuitende fontein zijn onzichtbare draden gespannen, waar de gouden Kerstman om het half uur door de lucht vliegt. En dan sneeuwt het ook!
Deze luxe open 'mall' heet THE GROVE. Om een idee van de luxe te geven: In de parkeergarage hangt een kroonluchter.
Hier was gisteravond een speciale voorvertoning van de film THE READER, met Kate Winslet en Ralph Fiennes, van de regisseur van THE HOURS. Als speciale attractie was de schrijver, de Engelsman David Hare, aanwezig.
Rond deze tijd zijn veel van die screenings, omdat het pre-Oscar tijd is. De Hollywood Studio's hopen zo nog wat extra leden van de Oscars binnen te krijgen. Binnenkort stemmen die. En inderdaad: Kate Winslet lijkt een goede kans te maken op een nominatie.
Ik zal niets over de film vertellen, omdat ik dan niet anders kan dan een hele hoop bederven.
Maar er was 1 opvallend iets, waarover ik wel kan vertellen: De variatie op de LOVE STORY.
Dat is een moeilijk genre, een love story of een romantic comedy. De bekende elementen liggen voor de hand, maar juist hetgeen wat het fris en nieuw maakt is heel moeilijk.
Ooit kwam een onbekende schrijver naar Hollywood. Zijn logline was:
Een love story, waarin de geliefden elkaar pas op het allerlaatst ontmoeten (op de Empire State Building).
JA! zei Hollywood meteen. Dat is fris en nieuw. En toch herkenbaar. En dat werd SLEEPLESS IN SEATTLE (dat overigens een Oscar won voor het scenario).
Een paar jaar geleden was er een onbekende schrijver uit New York, die Hollywood de volgende logline aanbood:
Een love story, waarin de man zijn geliefde pas voor het eerst ziet als ze dood op de snijtafel bij de patholoog ligt.
JA! zei Hollywood meteen. De volgende dag zei Denzel Washington dat ook, binnen een week zei top-regisseur Tony Scott ook, en dat werd de film DEJA VU.
Zo komen we bij deze film, THE READER. David Hare vertelde dat dit eigenlijk een hele ongebruikelijke love story is. Ga maar na: Hier is de logline:
Een love story, waar tijdens het verloop van het verhaal de geliefden niet steeds meer 'in elkaar gaan', maar de geliefden gaan juist steeds meer 'uit' elkaar...
Op zich zou zo'n originele kijk op een love story voldoende zijn om Hollywood JA! te laten zeggen (en je er een hoop geld voor te betalen).
Maar in dit geval was het verhaal al een heel groot succes als boek.
David Hare vertelde enorm interessante dingen over de film. Maar daarover kan ik nu niets zeggen, omdat ik anders de verrassing van de film weg geef.
De zaal overigens was grotendeels verbijsterd. Dan maak je aan den lijve mee, dan Amerikanen weinig op hebben met 'Europese films' als deze THE READER. Wat voor ons Nederlanders als gewoon wordt ervaren, vindt men hier op zijn minst heel erg vreemd.
Maar ja... Toen ik buiten kwam, vond ik het op mijn beurt ook wel weer vreemd, dat er een gouden Kerstman door de lucht vloog en het kunstmatig sneeuwde... in een temperatuur van 25 graden...
