Op een feestje van de Nederlandse consul in Los Angeles ontmoette ik deze bijzondere Nederlander tussen alle andere "normale" Nederlanders.Nou ja, normaal:
PIETER JAN BRUGGE is een zeer bijzondere producer, die bijvoorbeeld een aantal films van de beroemde regisseur MICHAEL MANN produceerde, en de John Grisham boekverfilming THE PELICAN BRIEF met JULIA ROBERTS en DENZEL WASHINGTON.
En regisseur HANI ABU ASSAD kreeg een Oscar nominatie voor zijn film over Palestijnse zelfmoordenaars: PARADISE NOW.
Maar deze Nederlander was wel heel bijzonder.
Omdat ie een Australische Nederlander is. Die al vele jaren in Hollywood woont.
Deze PIM HENDRIX kwam er om beroemd scenarioschrijver te worden. Maar hij moest ook leven.
Dus werd hij zoals zoveel collega's BARKEEPER. Maar niet zomaar een normale barkeeper.
Nee, hij hoort bij het speciale "sterrenteam", dat opgeroepen wordt als een beroemde filmster een speciaal feestje houdt.
Die filmster wil natuurlijk niet dat de barkeepers stiekem foto's maken of zich aanstellen als ze filmsterren zien.
Daarom is er dit speciale sterrenteam van barkeepers, dat vele advocaten-papieren hebben moeten ondertekenen, voor ze er kunnen werken.
En dan krijg je ook wat: Bijvoorbeeld het feestje van STEVEN SPIELBERG. Die huurde een complete vliegtuig-hangar af, en ELKE FILMSTER was er.
Pim had het liefst zijn scenario's stiekem in alle tassen van alle sterren gestopt. Maar dat mag dus niet.
Toch had hij ineens geluk. RUTGER HAUER had belangstelling voor zijn "familie-scenario".
Waar gaat dat scenario over?
Het is de waar gebeurde familie-geschiedenis van Pim's familie.
Zijn opa werkte tijdens de Tweede Wereld Oorlog als kapper in Limburg. Gelukkig getrouwd, 7 kinderen.
Toen begonnen de communisten overal in Nederland verzet te plegen.
Pim's opa vond dat zij katholieken ook actief verzet moesten gaan plegen.
Maar dat vond meneer Pastoor niet goed. Niet omdat hij verzet afkeurde. Maar omdat het communisten waren.
Onzin, zei Opa: Verzet is verzet. Maar dat zag de Pastoor niet zo.
Dat liep hoog op. Totdat de Pastoor zei: Ik vind jou geen brave katholiek meer, ik vind jou een communist.
Dat ben ik niet, zei Opa, ik wil gewoon verzet tegen de Nazi's.
Nee, zei de Pastoor: Jij bent een communist, en ik verbied mijn katholieken om nog in jouw kapsalon te komen.
Van de ene op de andere dag had Opa geen enkele klant meer.
Maar hij moest nog wel al die hongerige monden voeden. Wat moest hij doen? Hoe kreeg hij weer werk om te overleven?
Hij kon niet anders dan NSB-er worden. Uitgerekend de mensen tegen wie hij verzet wilde plegen. Maar hij moest zijn gezin eten geven. Dus werd hij NSB-kapper.
Na de oorlog werd Opa als verrader in een kamp opgesloten. Daar werd hij nog meer vernederd.
En toen hij vrij kwam, besloot hij het klote-Nederland voor eeuwig te verlaten.
Hij vertrok naar Australie. Een nieuw leven. Maar daar ging de "oorlog" in hem door.
Zijn kinderen hebben het geweten. En ook Pim had nog last van deze "traumatische oorlog", die nog lang niet was afgelopen.
Uiteindelijk vluchtte hij weer uit Australie weg. Een nieuw leven.
En nu lijkt te cirkel rond te komen, als dit scenario gemaakt gaat worden:
het levensverhaal van een eerlijke Limburgse kapper, die door katholieke hypocrisie gedwongen werd met de vijand te heulen...
Toch weer die Tweede Wereldoorlog.
Wie weet volgend jaar in onze bioscoop...
