Deze taxi's rijden overal in Las Vegas. En op gegeven moment denk je bijna: Goh, hoe zou dat zijn, een beetje met een mitrailleur in de rondte te schieten...
Want ik heb nog nooit een echt geweer in mijn handen gehad.
De acteur, die moest auditeren voor THE SOPRANO'S, dacht ook zoiets. Hij ging snel schietlessen nemen, en bekeek alle Mafia-films.
En daarna dacht hij: Ik moet eigenlijk ook eens oefenen met echte Mafioso. Dat is de echte test.
Dus ging hij een echte Mafiabar in, en deed zich voor als de Mafia-moordenaar, waarvoor hij moest auditeren in THE SOPRANO'S.
En toen kreeg hij van een echte Mafia-man een "hit" aangeboden.
Oftewel: Hij kreeg een offer he could not refuse: Pleeg een moord voor geld.
Natuurlijk wilde de acteur weigeren, maar dat zou levensgevaarlijk zijn.
Want hij kon niet even tegen deze echte Mafia-moordenaars zeggen: "Hee, grapje, ik doe alleen maar even een auditie, tot ziens weer, he."
Hoe liep het verder af?
We zullen het nooit weten, want deze pitch voor een Mafia-film liep tot hier.
Naar mijn weten is deze film nooit gemaakt. Ook niet de variatie hierop:
Een casting agent zoekt een klein rolletje voor de nieuwe ROBERT DE NIRO-film, hij vindt een echte Mafia-man, die de ster van de film wordt...
Waarom werden deze ideeen niks?
Heel vaak ligt het eraan, dat het teveel "van buiten af bedachte" ideeen zijn: Iets wat je in vijf andere (succes)films gezien hebt, en dat gebruik je om iets nieuws te verzinnen.
Het heeft niets eigens. Niet persoonlijks. Niets echts.
En dat voel je meteen.
Wat denk je van dit idee:
De "10 % killer" is een comedy over een ober, die klanten vermoordt als ze minder dan 10% fooi geven.
Klinkt leuk. Dit idee vertelde David McKenna ons, die films als AMERICAN HISTORY X en BLOW met Johnny Depp schreef.
Nooit gemaakt.
Want? Waarschijnlijk toch omdat het niet "echt" voelt, te veel geforceerd.
(Overigens: Deze David McKenna vertelde ons dat hij totaal geobsedeerd is van moorden en verkrachten, dus heel misschien was McKenna wel ooit zo'n ober...)
Een film-idee dat wel iets echts, iets persoonlijks heeft, onderscheidt zich meteen.
HOE DOE JE DAT NOU? Hoe verzin je nou een "authentiek" film-idee?
Deze scenario-guru BILL MARTELL (zie ook in andere blog) heeft een heel simpel voorstel:
Gebruik GOEDKOPE THERAPIE.
1. Zoek iets traumatisch uit je eigen leven.
2. Maak daar een film-idee van voor het grote scherm, in een film-genre, zoals drama, horror, thriller.
En zo is het meteen persoonlijk, want je hebt het zelf meegemaakt, je hebt die gevoelens echt zelf ervaren.
EN: Je kent meteen de andere personen, die meespelen. Je weet hoe ze praten, je weet wie ze zijn.
Alleen heb je nu dat "echte" verpakt in personages met een andere naam en in een ander genre.
Want wat is een goede definitie van fictie:
FICTIE IS DE LEUGEN DIE WE GEBRUIKEN OM DE WAARHEID TE VERTELLEN.
