Dit is MIRON. Tijdelijke Nederlander in Hollywood. Hij dacht: Ik start mijn carriere als regisseur en scenarioschrijver op het BINGER FILMLAB.
Immers, hij had een aantal scenario's geschreven, waaronder PARPARIM, prachtig verfilmd door regisseur JAAP VAN HEUSDEN.
Maar Miron werd afgewezen. Niet 1 maar 2 keer.
Zelf werd ik op de FILMACADEMIE afgewezen. Men vond mij te jong.
Een jaar later werd ik daar weer afgewezen. Nu vond men mij te oud.
Ik gaf het op.
Maar een paar jaar later hoorde ik dat DICK MAAS (MOORDWIJVEN) pas de derde keer was aangenomen.
Dus probeerde ik het weer. Maar ik werd weer afgewezen. Ik kreeg toen geen reden.
Ik gaf het op. Maar toen kwam ik MIKE VAN DIEM tegen, die later een Oscar voor KARAKTER won.
Mike zat toen in het tweede jaar van de Filmacademie. Hij zei: Geef je op, want ik kan je misschien helpen.
Ik gaf me voor de VIERDE keer op. Mike zocht uit voor welke commissie ik moest komen.
OEPS. Dat was slecht nieuws, zei Mike. Dat lukt je nooit.
Maar heel misschien had ik een piepklein kansje:
Er zat namelijk een camera-leraar in mijn commissie. Die moest ik voor mij winnen. En ik moest ook zorgen dat ik hem aan het praten kreeg.
En vervolgens alleen maar braaf luisteren, dus aan de commissie tonen dat ik een brave leerling was, die graag naar hen zou luisteren.
Bovendien: Als ik luisterde, kon ik niet praten, en je maakt juist fouten als je veel gaat praten.
Mike zei: Zodra je binnenkomt, richt je tot die camera-leraar, en zeg meteen dat je op de Film-academie wil, omdat je anders nooit goed kan leren over de kleur-temperatuur van het licht.
HO, zei ik: Maar ik wil regisseur worden.
Doe het nou maar, zei Mike.
Zo gezegd zo gedaan. Wat gebeurt er: Die camera-leraar raakt helemaal enthousiast.
Hij begint lyrisch over de kleurtemperatuur en praat de hele 20 minuten van het gesprek vol. En ik luisterde zo goed als ik kon luisteren.
En ik werd aangenomen. En ik kwam uiteindelijk in een regie-klasje van leerlingen, die eerder ook niet goed genoeg waren bevonden:
zoals FRANK KETELAAR (VUURZEE), EUGENIE JANSEN (CALIMUCHO), KARIM TRAIDIA (DE POOLSE BRUID) en NICOLE VAN KILSDONK (HOE OVERLEEF IK ME).
Zo werd ik dus aangenomen op de Filmacademie. Door naar de kleurtemperatuur te vragen en vervolgens mijn mond te houden.
Tien jaar daarvoor werd ik aangenomen op de Theaterschool voor Regisseurs.
Toen ik daar in het tweede jaar zat, werd ik zelf commissielid.
Toen alle kandidaten gezien waren, haalde de studieleider alle commissieleden bij elkaar om de vastgestelde 12 nieuwe leerlingen te kiezen.
Iedereen was het over de eerste 4 eens. Na een paar uur praten kwamen we tot 8. Maar we kwamen maar niet tot die 12.
Toen haalde de studieleider er een paar kratten bier bij.
En na een tijdje ging het niet meer over de kwaliteiten van de kandidaten, maar over hun uiterlijk.
"Die is geil, die jongen".
"Als die op school komt, nou dan weet ik het wel met hem."
"Volgens mij draagt hij zijn lul links".
"Nee, rechts, weet ik zeker."
AANGENOMEN, zei de studieleider. En zo werden de laatste 4 puur op hun "geile uiterlijk" aangenomen.
Ik stapte na afloop woedend op de studieleider af: "Je kunt toch geen regie-kandidaten op hun sexy uiterlijk aannemen?"
Hij keek me aan en zei: "Hoe denk jij dat jij bent aangenomen?"
OEPS. Toen hield ik mijn mond maar.
Miron (van de foto) kwam ik afgelopen jaar in Hollywood tegen. Hij dacht: Als ik er in Nederland niet opkom, dan probeer ik het hier. En daarom volgde hij zijn opleiding daar.
Moraal voor mensen, die hun filmcarriere willen starten:
Het maakt allemaal niet uit: HOE je je filmcarriere start, ALS je hem maar start.
MORGEN: Hoe start je je carriere, deel 2
